1) Səhər yeməyi yeməmək

Qəfil gələn zəngdən sümüyüm səksənsə də, eşidəcəyim xəbərin bu qədər dəhşətli olacağını gözləmirdim. Telefonun o başından Niyazın, – Xəlil əmimin oğlu Elman Moskvada rəhmətə gedib, - deməsi sanki ildırım effekti yaradaraq məni elə sarsıtdı ki, nə deyəcəyimi belə bilmədim. Doğrudur, ölüm xəbəri təzə xəbər deyil. İnsan elə doğulduğu gündən ölümünə doğru yol gedir. Allahın bizə bəxş etdiyi ömür adlı zaman kəsimi beşikdən məzara gedən yolumuz deyilmi? Dünyaya gələn gündən əlləşən, vuruşan, minbir zəhmətə qatlaşan insan dünyadan köçəndə özüylə qızıl, gümüş, sərvət sərvət yox, xalq şairi Zəlimxan Yaqub demiş, “torpağın ömrünə calamaq üçün bir parça ömür aparır”.

Hər dəfə müəllim şəxsiyyətindən, müəllim əməyindən söz düşəndə nədənsə ilk növbədə yadıma böyük dövlət xadimi, Türkiyəni azadlığa çıxarmış Mustafa Kamal Atatürkün cəhalətin, geriliyin aradan qaldırılmasında müəllimin öhdəsinə düşən böyük vəzifələri yüksək dəyərləndirərək dediyi sözlər düşür:

Borçalının ağır ellərindən olan Darvaz kəndinə ulu Tanrı təbiətin bütün gözəlliklərini bəxş edib. Bu kəndin adamları da təbiətin özü kimi səxavətlidir, suyu diş göynədən buz bulaqlardan saflıq, əsrlərlə yaşı olan palıddan dözüm, iradə, qayalardan mətanət, şimşəkdən ötkəmlik  alıblar.

Halallıq. Hər işin mayasında məhz halallıq durur, halallıq ol­ma­yan yerdə ruzi-bərəkət də olmaz deyib ulularımız. Təəssüf ki, son vaxtlar cəmiyyətdə gedən proseslərə nəzər salanda “hər işin ma­yasında halallıq durur” yox, “durmalıdır” deyiminin daha çox ye­rinə düşdüyünün şahidi oluruq. Ancaq nə yaxşı ki, dünya yax­şı­lardan xali deyil və ulularımızın, ərənlərimizin tapındığı halallıq prinsipini hər şeydən uca tutan soydaşlarımız bu gün də vardır.

Bilmirəm nədəndir, son zamanlar sanki ölüm də adiləşib. İndi kiminsə ölüm xəbəri insanları o qədər də təəccübləndirmir. Burada bəlkə də qeyri-adi heç nə yoxdur. Çünki əslində insan elə doğulduğu gündən ölümünə doğru yol gedir. Və doğumla ölüm arasındakı bu zamanı hərə bir cür yaşayır, özündən sonra hərə bir cür iz qoyur. Böyük insanlar həmişə yaxşı yaşamaqdan çox, yaxşı ölmək uğrunda mübarizə aparırlar. Yəni elə yaşamağa çalışırlar ki, ölümün üzünə də dik baxa bilsinlər, fizki ölümdən sonra da yaşasınlar.O kəslər Allahın xoşbəxt bəndələridir ki, hələ sağlıqlarında ikən ürəklərdə özlərinə yuva qura bilirlər. “Adam var evdən gedər, adam var eldən”  deyimi də məhz belə insanlar üçün deyilib.

Qardaşım Səmədin telefonla dediyi acı xəbərə əvvəlcə inanmadım. Bu xəbər yalan olar, - deyə onu da inandırmağa çalışdım. Aradan bir neçə dəqiqə keçməmiş Səməd bir də zəng elədi, ürəkağrısı və böyük təəssüf hissi ilə bildirdi ki, eşitdiyi xəbər doğrudur: Ramiz Aşırov vəfat edib.

( Təbriz İmanın 2013-cü ildə işıq üzü görmüş “Göylərə göydən baxıram” adlı kitabına yazılmış ön söz) 

(Təbriz İmanın “Yerlə göyün arasıdır ünvanım” adlı kitabına yazılmış ön söz)